Fleur van Groningen

Flor Hermans, mijn vader, is 25 maart om 14:02 overleden. Zijn dierbare vriendin Reinhilde Decleir en ik waren bij hem sinds deze morgen. Hij is rustig ingeslapen. Flor was een artiest. Mensen kenden hem als schilder, als violist bij Wannes Van de Velde / in de zigeunerkelder /..., als leraar, als geliefde, als vriend, als vaste waarde in Antwerpen / de Zeppos / de Witzli Poetzli / de Kat ... Ik kende hem als een zeer intelligente, koppige, soms angstige, steed s eigenzinnige, knappe, introverte en humoristische man, met een grote liefde voor schoonheid, literatuur, beeldende kunst, film, muziek, lekker eten, theater en ook… vrouwelijk schoon. Onze relatie was moeilijk, er waren periodes waarin we lang geen contact hadden, maar de afgelopen maanden hebben we het goedgemaakt en datgene gezegd wat belangrijk was. Ik heb altijd van hem gehouden. Dat heb ik hem vandaag ook nog kunnen zeggen. Vrienden en kennissen van Flor Hermans die graag afscheid van hem willen nemen, zijn welko

Het volledige interview lees je hier , een voorsmaakje alvast hieronder: Was dat in je vroegere liefdesleven anders?  FvG:  ‘Ik heb relaties gehad die niet constructief waren, waar te weinig liefde was, te weinig respect. Maar als je regelmatig vernederd wordt, komt er een moment dat je je eigen grenzen toch heel scherp aanvoelt. Dan begin je je te verdedigen en begin je aan dat zelfrespect te bouwen. Achteraf gezien ben ik zelfs dankbaar. Die pijnlijke ervaringen hebben me daar uiteindelijk bij geholpen. Maar ik moest er wel eerst tot op de bodem voor gaan. Ik ga niet het slachtoffer uithangen, dat ligt niet in mijn aard. Ik besef dat het voor een deel ook aan mezelf lag: als je je grenzen niet aangeeft, kan je monsters creëren.’ Je werkt momenteel aan een boek over hoogsensitiviteit. Wat heb je daarmee?  FvG:  ‘Ik had honderd op honderd voor de test. Ik blijk dus in extreme mate hoogsensitief te zijn. Waar bij gewone mensen enkel de hoofdzaken binnendringen, komen bij mij a