25 september 2015

KOM JE DOOR EEN GEBREK AAN HYGIËNE DICHTER BIJ JEZELF?

'Door er puurder uit te zien, ga je je puurder voelen’,  riep een ongewassen Eline De Munck.

Terwijl u dit leest, ligt actrice/zangeres/presentatrice Eline De Munck vermoedelijk in bad.  Sinds gisteren zijn de opnames voorbij van Eline gets dirty, een documentaire voor vrouwenzender TLC. Daarvoor mocht zij, de jongedame achter uitspraken als
Mannen, dat zijn allemaal vetzakken’ en ‘Bartel Van Riet mag mijn onkruid eens komen wieden', zichzelf dertig dagen niet wassen. Ook niet parfumeren, schminken of scheren. Beweerd wordt zelfs dat Van Riet haar onkruid niet kwam wieden. Intussen ging Eline wel verder met haar leven. In de sportclub en op het podium werkte zij zich in het zweet. Ze werd ongesteld en ziek. Droeg ongewassen kleren. Postte foto’s van haar okselhaar op Instagram. Sliep tussen vieze lakens en ontdekte hoe haar bandeloze talgklieren haar libido beïnvloedden. Mocht pakweg Matteo Simoni zijn ongewassen oksel online gooien, het zou niet zo veel mannen boeien. Maar de anders zo bekoorlijke Eline die er steeds smeriger uit gaat zien? Daarover verkneukelen vast veel vrouwen zich - zogenaamd nieuwsgierig naar de uitkomst van diepgravende onderzoek.

Gruyèregeur  en okselbont
Volgens Eline is onze maatschappij soms zo oppervlakkig en ligt de focus vaak op onze looks: ‘Je parfum en schmink lijken belangrijker dan wie je écht bent.’ Vandaar dus de uiterst diepzinnige invalshoek van deze docu: wat als we de focus niet op het uiterlijk maar op het ònverzorgde uiterlijk leggen?
Afgaande op de vele reacties op het foto-verslag van Eline op Instagram, worden dan je gruyèregeur en okselbont belangrijker dan wie je écht bent.
Het goede nieuws: zelf is Eline er dankzij het experiment wél achtergekomen wie ze écht is, zegt ze. Door zich niet te wassen heeft  de platinablonde presentatrice, die al jaren tegen het imago van bimbo opbokst, ontdekt dat vettige haren dan toch niet zo erg zijn en er nog veel van haar persoonlijkheid overblijft als alle opsmuk is verdwenen.  Zonder afbreuk te willen doen aan die diepe inzichten, vraag ik me toch af of het wel zo’n goed voorbeeld is om via gebrekkige lichaamshygiëne naar meer zelfrespect te streven. Wie meer inhoud in zijn leven wil, kan zich ook meer in de gevoelswereld van anderen en zichzelf gaan verdiepen en terwijl gewoon blijven douchen. Lichaamsverzorging is nu eenmaal óók een daad van zelfrespect. Hopelijk onderzoekt de documentaire dan ook de scheidingslijn tussen zelfzorg en angstvallig het masker der perfectie ophouden. Misschien houdt men vaak de schone schijn op uit zelfbescherming: omdat onze zelfkritiek ons kwetsbaar maakt voor andermans kritiek en we die confrontaties  willen vermijden door onszelf zo perfect mogelijk te presenteren. Dan is die presentatie wegnemen slechts symptoombestrijding en moet er dieper gegraven worden zodat de psychische hygiëne onder de loep genomen kan worden. Iets waar we volgens psycholoog Filip Raes van de KU Leuven zelfs niet vroeg genoeg aan kunnen beginnen. Hij pleit voor het vak ‘mentale opleiding’ op alle middelbare scholen.  Drie procent van de jongeren lijdt aan chronische eenzaamheid, één op vijf jongeren heeft last van psychische problemen. Dat worden later allemaal volwassenen die naar Eline Get’s Dirty moeten kijken en zeep afzweren om te ontdekken wie ze écht zijn. Tenzij ze als tiener al meer inzicht in hun psyche krijgen.

Unieke wolk
Vergist Eline zich dan als ze zegt dat ze haar identiteit heeft ontdekt dankzij dertig smoezelige dagen?  Niet echt. Uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat we allemaal omringd worden door een microbiële wolk, net zo uniek als een vingerafdruk. Van ‘uitstraling’ gesproken. Binnen de vier uur zijn we te identificeren aan de hand van onze individuele bacteriële cocktail. In de toekomst zullen forensische onderzoekers zelfs via bacteriële sporen kunnen achterhalen wie een ruimte betrad. In het geval van Eline, wier bacteriële biotoop welig kon tieren, was haar wolk intussen waarneembaar voor het blote oog. Een duidelijke identiteit dus. Voor haarzelf én voor anderen. Helaas spoelt die dra door het afvoerputje weg en kunnen ons dan weer enkel op haar parfum en schmink baseren. Tenzij we gewoon eens een goed gesprek voeren met Eline De Munck.



PRIKBORD

Inspirerende vrouwen
In het YouTube-filmpje ‘If I were ayoung woman now... worden oudere, meer ervaren vrouwen aan het woord gelaten over wat zij zouden doen als ze weer jong waren. Geen ‘to do’ lijst maar een ‘to don’t’ lijst is een van de inspirerende antwoorden.

Bedreigde vrouwen
Op 15 oktober gaat in het Londense Imperial War Museum de tentoonstelling Lee Miller: A Woman’s War van start. Lee Miller (‘07-‘77) was een Amerikaans fotomodel en fotografe, bekend van haar onstuimige liefdesleven, reportages tijdens Wereldoorlog II en portretten van Picasso en Stravinsky. Deze foto uit  1941 werd gepubliceerd in de Amerikaanse Vogue en toont twee Britse vrouwen met maskers van het ARP (Air Raid Precaution) op de trappen van Millers schuilkelder.

Genereuze vrouwen
Onlangs poogde Heleen De Bruyne, chef vrouwenzaken bij Van Gils & Gasten, het taboe rond menstruatie te doorbreken.  Goed zo want uit onderzoek blijkt nu dat menstruerende vrouwen veel meer bereid zin om geld  te delen met onbekenden. Handig dus als ze voortaan even aangeven wanneer het dié tijd van de maand is. Toch zolang er geen tampon bestaat voor het gat in hun hand.

Verzekerde vrouwen
Gezellig type, die Harold Hentorn. De 59-jarige Amerikaan is veroordeeld omdat hij zijn vrouw Toni na 12 dagen huwelijk van een klif zou geduwd hebben. Zij had een levensverzekering ter waarde van 4,5 miljoen dollar. Hentorns vorige vrouw Sandra kwam ook net na hun 12de trouwdag om. Ze werd geplet door haar wagen toen ze een band verwisselde. Er stond een voetafdruk op de wagen en haar levensverzekering bedroeg een half miljoen. Toch ging Hentorn vrijuit. Voor de moord op Toni kan hij  levenslang krijgen, in december wordt zijn straf bekend.
(Tekst en cartoon verschenen in de wekelijkse rubriek ‘Fleur vraagt zich af…’ in Het Nieuwsblad, op 25/09/2015)