FEESTELIJKE INITIATIEVEN

Voortaan verbiedt de stad Antwerpen dat vuilnismannen en –vrouwen nog rondgaan voor nieuwjaarsfooien. Drieste lieden van de dienst Stadsreiniging die alsnog wagen om met eurotekens in hun ogen bij argeloze stadsbewoners aan te bellen, riskeren een sanctie. Er is nu zelfs een kliklijn om ze aan te geven. Let wel: dat geldt enkel voor hen die u van uw troep verlossen. Zij die belastingsbrieven, boetes, facturen en andere rotzooi in uw brievenbus storten, mogen wél hun Nieuwjaarsronde maken. ’t Is te zeggen:  postbodes mogen aanbellen om u een gelukkig Nieuwjaar te wensen en u mag hen geld geven, maar…  alléén als u dat uit eigen beweging doet. De woordvoerder van bpost benadrukt dat postbodes dat in geen geval mogen uitlokken! Het is dus zeer belangrijk dat u beseft wanneer een postbode u daartoe probeert te verleiden, en wanneer niet. Want in dat eerste geval mag u hem of haar niks geven.  Nu, gezien de tijd van het jaar -overal fonkelen lichtjes en ballen, galmen liedjes en met glühwein gevulde kerstmarktbezoekers door de straten- is dit geen moment om cynisch te doen. In normale omstandigheden zou u kunnen denken dat een postbode die speciaal aanbelt om u een gelukkig Nieuwjaar te wensen, dat enkel doet met het oog op een fooi. Want tijdens het overhandigen van bruine enveloppen kan er normaliter zelfs geen schouderklopje vanaf.  Maar na een overdosis kerststol en champagne, zou u kunnen geloven dat uw beminnelijke briefdrager gewoonweg overmand is door vreugde omdat er een nieuw jaar begint. Of dat hij het beste met u voorheeft omdat u toch zo sympathiek bent. Misschien wil hij zelfs van de gelegenheid gebruik maken om drie plakkerige zoenen op uw wangen te planten – iets wat ongepast leek bij die zoveelste aangetekende brief of dat zogenaamd discrete pakje van ’s lands bekendste online seksshop, maar nu eindelijk kan. De mogelijkheden zijn legio. Wat betekent dat het verwarrend kan worden aan uw voordeur, als u in enkele seconden de precieze beweegredenen van uw postbode moet inschatten. Het op de man af vragen, is al te cru. Stel dat u ‘Ja,’t is al goe, met uwe flauwekul! Gij wilt centen zeker?’ snauwt tegen een van naastenliefde bulkende postbode. Dan breekt u een nobel hart. Terwijl een op poen beluste postbode natuurlijk slim zal ontkennen en u alsnog diep in de beurs moet tasten omdat u geen uitlokking kunt bewijzen.  Verstandiger is het dus om uw postbode aan de Nieuwjaarstest te onderwerpen. Werd er het afgelopen jaar geen woord gewisseld, dan zijn plotse nieuwjaarswensen verdacht. Bovendien is een monotoon ‘de beste wensen’ niet geloofwaardig. Komen echter uw gezondheid en geluk aan bod, dan is het een twijfelgeval. De beste test? Uw postbode innig omhelzen. Tel inwendig af: vanaf acht seconden wordt het écht ongemakkelijk. Wordt u dan nog steeds enthousiast teruggeknuffeld, dan is uw postbode oprecht. Wriemelt hij zich los of blijft hij als een emotieloze zoutpilaar uw omarming doorstaan (let op tandengeknars), dan is uw postbode enkel op geld belust en probeert hij u allicht tot een fooi  te vermurwen. Ik kijk er alvast naar uit om overal om mij heen postbodes geknuffeld te zien worden.
***
‘Er loopt een naakte man door de straat met alleen een kerstmuts op’ en ‘Ik heb vandaag een politieagent schofterig uitgescholden’. Het zijn geen pogingen om een GAS-boete te scoren maar statusupdates voor een nieuw populair spelletje op Facebook. Als u op zo’n status reageert, krijgt u bericht dat u gefopt bent en moet kiezen uit een vijftal rare zinnen die u zelf moet posten. ‘Er staat een 45-jarige verstandelijk gehandicapte man op straat dwarsfluit te spelen’ staat daar evenwel niet tussen. Dat gebeurde écht en leverde werkelijk een GAS-boete op. Inmiddels werd die geseponeerd, maar een tijdlang stond Facebook op z’n kop. Er is zelfs een evenement georganiseerd dat oproept om u tegen GAS-boetes te verzetten: ‘Wij vieren het vrije leven, willen van ons laten horen! We are one’. De bedoeling is dat u op kerstavond tussen 19:00 en 19:15 uur een instrument, potten of pannen ter hand neemt, uw stem gebruikt en een kwartier lang flink lawaai maakt. Voor een open raam, op bezoek, overal. Het wordt aangemoedigd om in groep al trommelend een kabaalrevolutie te ontketenen maar als u aan de feestdis zit, kunt u ook uw seniele tante Cornelie een snelkookpan en pollepel in de hand  drukken en met rolstoel en al voor het raam installeren. Bent u op bezoek, dan slaat u vanzelfsprekend een kwartier lang vastberaden gillend met alle tapas-schaaltjes hard op de salontafel. Ze zullen het wel begrijpen. Tenslotte zijn we toch allemaal één?

(‘De Week van Fleur’, verschenen in Het Nieuwsblad, 20/12/2013)