01 juli 2013

Vraag het aan Fleur (1)

Vraag het aan Fleur 29-06-2013

Beste Fleur,
Na een relatie van drie jaar ben ik weer vrijgezel. En heb ik me op het daten gestort: ik geniet ervan, maar tegelijk is het een aderlating, want veel vrouwen blijken toch nog steeds te verwachten dat de man betaalt. Vind jij dat normaal?
Karel B.


Nee Karel, dat vind ik niet. Maar ik ben al bezet. Dus misschien moet je maar gigolo worden: veel vrouwen doen én er voor betaald worden o...p de koop toe. Maar daar had je vast zelf al aan gedacht. Een andere mogelijkheid is natuurlijk dat je je dates gaat bestelen. Zorg dat haar tasje binnen handbereik ligt en leid haar af. De beste manier om dat te doen, is om haar te attenderen op een andere vrouw, over wier uiterlijk je haar mening vraagt. Maak een opmerking over haar al dan niet fake borsten, of haar outfit: flatteert die kleur wel? Is dat silhouet niet te gewaagd voor haar figuur? Terwijl uw date de andere vrouw minutieus bestudeert, alsof het zaak van leven of dood is, kunt u vlug wat bankbiljetten uit haar portefeuille peuteren om later het diner mee te betalen.

P.S. Maak je geen zorgen dat zij, vanwege dat soort vragen, zal vermoeden dat je homo bent. Als je je verder mannelijk genoeg gedraagt, zal zij je verwarren met zo’n (onbestaande) emotioneel intelligente droomprins uit een romantische komedie.



 Beste Fleur,
Ik heb mijn huwelijk van 20 jaar bijna om zeep geholpen, omdat ik meer dan een jaar geleden een affaire ben begonnen met een mooie, veel jongere collega. Onlangs heeft mijn vrouw het via via vernomen en moest ik alles opbiechten. Ik stond lang op het punt om haar te verlaten maar ben nu tot het inzicht gekomen dat een nieuw leven met een nieuwe vriendin niet is wat ik wil. Ik zie mijn vrouw nog steeds erg graag - al is het geen jonge, passionele relatie meer. Ik wil haar niet missen, en het gezinsleven met onze kinderen ook niet. Maar het vertrouwen van mijn vrouw is zoek en ze is erg down. Aan de andere kant weet ik niet hoe ik mijn nieuwe relatie kan beëindigen. Wat kan ik nu nog goed doen?
Geert V.

Goh, Geert, het is wel het ene cliché na het andere, hé kerel. Had je niet iets met een lelijke, oudere vrouw kunnen beginnen? Allicht had je dan op iets meer sympathie van onze lezeressen kunnen rekenen. Of misschien was je beter 20 jaar geleden begonnen met het lezen van vrouwenmagazines, dan had je geweten dat je je voor dit soort courante scenario’s moest behoeden. Maar goed, gedane zaken nemen geen keer. In je brief schreef je wat jij wil, volgens mij wordt het tijd om stil te staan bij wat jouw vrouw wil. Je hebt niet alleen haar vertrouwen beschadigd maar ook haar zelfbeeld verbrijzeld. Ze moet eerst terug zelfvertrouwen krijgen, voor ze jou eventueel weer kan vertrouwen. Help haar daarbij, al bestaat de kans dat ze dan besluit dat ze beter verdient - en je dat gezinsleven alsnog zult moeten missen. Hoedanook zal je de relatie met je collega moeten stopzetten, me dunkt door haar gewoon de clichématige waarheid te zeggen: dat je je vrouw toch nog graag ziet. Als dat kind wat vrouwenbladen heeft gelezen, zal ze niet verrast zijn. En anders geef je haar een abonnement als afscheidscadeau. Je mag haar in elk geval niet aan het lijntje houden voor het geval je alsnog alleen komt te staan: ze heeft recht op een man die om de juiste reden voor haar kiest. Onderzoek trouwens eens wat jij precies bij haar zocht, dat je in je huwelijk niet vond? Probeer dat aan jezelf te geven, anders zoek je het over x aantal tijd toch weer bij een ander.

Liefste Fleur,
Ik ben een meisje van veertien en vroeger was ik best wel populair op school, maar sinds een paar maanden word ik gepest op school. Het is een groepje van hippe meisjes in de klas, waar ik graag bij zou horen: ofwel spelen ze de baas over mij en beslissen ze wat ik moet doen, ofwel zeggen ze echt wel gemene dingen tegen mij, geven ze commentaar op mijn uiterlijk en mijn kleren. Ik moet vaak tegen mijn tranen vechten. Op mijn verjaardagsfeestje wou ik tonen dat ik ook best leuk ben, maar daar kwamen ze gewoon niet naartoe. Wat zou ik nu moeten doen om er wel bij te horen?
anoniem

Het klinkt alsof jij zo graag leuk wil gevonden worden door je dominante, kritische klasgenootjes, dat je vergeet om je af te vragen of zij eigenlijk wel zo leuk zijn. Toen ik jouw leeftijd had, maakte ik hetzelfde mee met twee meisjes, die iedereen supercool vond. Ik wilde niets liever dan hun vriendin zijn, maar zij gebruikten me, lieten me rotkarweitjes opknappen, lachten me uit en troggelde mijn favoriete spulletjes af om ze daarna voor mijn neus weg te gooien. Jaren later kwam ik hen opnieuw tegen – los van elkaar, want inmiddels waren ze vijanden. De ene werkte ’s nachts in een groezelig café om haar luie, werkeloze vriend te onderhouden, die haar bedroog met een kennis van mij. De ander had nu een kind en terwijl ze daarover praatte, viel me voor het eerst op wat voor een schelle stem ze had (alsof iemand met een nagel over het bord kraste) en vooral: hoe oersaai ze was. Als we destijds vrienden waren geworden, was het nooit blijven duren. We pasten gewoon niet bij elkaar. En wat ik graag van hen wilde; toelating om mezelf te zijn, moest ik uiteindelijk gewoon van mezelf krijgen. Wees dus jezelf en laat een paar gemene meisjes je daarbij niet in de weg staan. Diep van binnen zijn zij zelf vreselijk onzeker en proberen ze jou naar beneden te halen om zich beter te voelen. Met dat soort types kan je geen band opbouwen omdat ze nooit hun masker zullen afzetten. Blijf je trouw aan jezelf, dan trek je mensen aan die wél bij je passen.


 'Vraag het aan Fleur’, deze zomer elke zaterdag in Het Nieuwsblad.

Ook een vraag? Mail dan naar fleur.vangroningen@nieuwsblad.be